Yeni Nesil Kapitülasyon

Elbette üzülerek yazıyorum ama Türkiye, dünya üzerinde yaşayan en gelişmiş, en güçlü ülkeler içinde değildir. Anca anca “gelişmekte olan” şeklinde tabir edilen alt ligdeki ülkelerden biridir.
Aslında birinci ligde olabilir. Çünkü geçmişte olmuştur. Aziz Türk Milleti, Göktürk’ler gibi, Selçuklular ve Osmanlılar gibi kendi dönemlerinin en güçlü, en büyük devletlerini kurmayı ve yüzyıllarca yaşatmayı başarabilmişlerdir.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti, 1923 yılında felsefesi ve hikayesi ile daha en başında güçlü bir devlet olarak kurulmuştur. Ancak işler 1950’lerden sonra yürütülen Amerikancı politikalar ile sarpa sarmıştır.
Günümüzde en üçlü, en gelişmiş ülke olmak ne kadar önemlidir? Emin değilim ama milletçe emelimiz, hayallerimiz hep bu yönde olmuştur. 
Şimdi 21 Aralık 2017 tarihi itibariyle bu emele, bu hayale yakın bir yerde miyiz? Maalesef cevap: Hayırdır!
İktidarın dönemsel açıkladığı ekonomik verilerinin ciddiye alınacak tarafı olmadığını, hükümetin kendine bağlı kurumlar eliyle matematik, istatistik ve sosyoloji bilimlerinin altından girip, üstünden çıkarak iç siyasete hizmet edecek taraflı raporlar yayımladığını fakat açıklanan rakamların tutarsız ve anlaşılmaz olduğunu söylemeye gerek bile yoktur!
İnanan inansın, gözünü kapatsın. Şüphesi olan cebine, evine, sokaklara, akrabalarına, komşularına, yaşadığı mahalleye, civardaki dükkanlara baksın!
Peki, ülke olarak problemimiz nedir? Bizi güçlü devletlerden geri bırakan eksikliklerimiz, dezavantajlarımız nelerdir?
Para mıdır? Zannetmiyorum! Devlet olarak İngiliz Kraliyet Piyangosundan tam bilet alıp, kazanmayı bekleyecek halimiz olmadığına göre refah elde etmek için uzun ve meşakkatli bir yolu milletçe birlikte yürümekten başka çare yoktur.
Ekonomik refah için önce hayal etmek, sonra bilmek (öğrenmek), ardından çalışmak, tükettiğimizden fazlasını üretmek, ürettiğimizi dış pazarlarda satmak ve tasarrufta ve yatırımda kullanılacak gelir etmek gerektiğini bilmez miyiz?
Rusya yakın coğrafyadan yakın bir örnektir. Ne demişti devlet başkanları: “Silahlarını satıp, akıllı telefon alırsan, yarın toprağını işgal ettiklerinde ancak fotoğrafını çekersin!”
Silah dediği; sadece top, tüfek, füze değildir elbet!
Güçlü bir devletin silahları; yer altı ve yer üstü kaynakları, toprak işleme kapasitesi, bilgi işleme becerisi, teknolojisi, tıkır tıkır işleyen bürokrasisi, resmî kurumları, ahlaklı milli sermayesi ve pek tabi yetişmiş insan gücüdür: Tüccarı, sanayicisi, çiftçisi, sanatçısı, sporcusu, öğretmeni, gazetecisi, öğrencisi…
Türkiye, son 30 yılda özelleştirme mantığı ile elde avuçta neyi varsa satmış, parası ile bereketli tarım arazileri üzerine beton bloklar dikmiş, insan gücünü hainlere kurban etmiştir.
Tıpkı Osmanlı Devleti’nin kapitülasyonlarla kuşatıldığı gibi yabancı sermayedarlarca çepeçevre sarılmıştır. “Yabancı Sermaye olmadan gelişme olmaz, ekonomik faaliyet yürütülemez” yalanı ile yıldan yıla katlanarak borçlandırılmış ve elinden ayağından kelepçelenmiştir. 
Düşünüyorum, bulmak için uğraşıyorum. Amerika’yı, Almanya’yı, Rusya’yı, Japonya’yı, Çin’i hatta İran’ı güçlü devlet yapan ama bizde olmayan unsur nedir?
Cevabı bulan, akıllı telefonunda yazıp göndersin lütfen?